Coronadagboek

/Coronadagboek
Coronadagboek2021-05-25T15:03:24+02:00

Coronadagboek

Een bericht dat ik op 26 maart op Facebook schreef:

Hoe kom je de tijd door als je, zoals de meeste mensen, aan huis gekluisterd bent? Ik zoek nieuwe manieren om in beweging te blijven: ramen lappen bijvoorbeeld. En wat schijnt de wereld je dan ineens vriendelijk toe. Schijn bedriegt natuurlijk in deze donkere tijden, maar er past een beeld bij dat ik vorig jaar in Bayeux heb genomen. Als voorbereiding op de 75e herdenking van D-Day werd er overal druk schoongemaakt.
Ramen lappen: misschien een handige tip bij de start wat misschien wel mijn #coronadagboek wordt. Je krijgt er in ieder geval een opgeruimd gevoel van, ik tenminste wel. Verder wens ik jullie allemaal veel gezondheid toe.
Op deze pagina vind je een selectie.
#Coronadagboek 27 maart. ‘De coronadoden zijn geen getallen, ze moeten een gezicht krijgen,’ las ik gisterochtend in de Volkskrant. Een interview met de nabestaanden van Dick van der Ploeg.  Wat vreselijk voor de nabestaanden, maar ook voor de hulpverleners. Je zult daar maar staan bij een patiënt, met lege handen, met machteloze handen.

28 maart 2020:

Deze foto, genomen in Nieuw-Zeeland en symbool voor een andere strijd, doet me denken aan de solidariteit die nu nodig is, we moeten het samen doen. Gaat het lukken in de ziekenhuizen om nieuwe patiënten op te vangen, zullen er genoeg IC-bedden zijn? Het is niet de tijd om op creatieve wijze de regels te ontduiken. Het is wel de tijd om om op creatieve wijze mee te helpen en daar zijn iedere dag weer prachtige voorbeelden van. Ik ben diep onder de indruk dat Duitse ziekenhuizen eventueel bereid zijn Nederlandse patiënten op te nemen. Je kunt wegen wel blokkeren maar het virus is zich niet bewust van grenzen. #Coronadagboek

1 april 2020:

Ik wens de ouders die, tussen het thuiswerken door, ook nog geruime tijd thuisonderwijs aan hun kinderen moeten geven. Gisteren, tijdens een verkenning door het centrum van Utrecht, lag ook dit schoolplein er stil en verlaten bij. Mooi in het licht, dat wel. Hopelijk duurt het niet lang voordat de kids hier weer rondrennen en lawaai maken. #coronadagboek #HoeIsHetInUtrecht

4 april 2020:

Tja, hoe blijf je fit als je ineens zozeer aan huis gebonden bent. Ik heb online al wat gewichten en elastieken aangeschaft om de spieren te trainen, maar cardio is natuurlijk ook belangrijk. Stel dat we straks helemaal het huis niet meer uit mogen, dacht ik anderhalve week geleden. Dus toch maar een hometrainer gekocht. Net zoals heel veel andere mensen, zo bleek al snel. Zou hij ooit wel komen. De webshop moest je vooral niet mailen wanneer de bestelling zou komen, daar hadden ze het daar ineens veel te druk voor. Maar gelukkig: hij blijkt nu in aantocht te zijn. Dus staat er straks een vriendelijke bezorger voor de deur. We zullen thuis zijn. Daar zorgde ik altijd al voor, maar na het zien van de recent verschenen film ‘Sorry We Missed You’ van Ken Loach helemaal. Vooral kijken die film in deze tijden! #Coronadagboek

7 april 2020:

Mijn oudste dochter Judith werd op 6 april 1986 geboren. Een koude dag met een gevoelstemperatuur van 1.1 °C. Hoe anders was het gisteren, de dag van haar 34e verjaardag. Een verjaardag ‘op afstand’, met ouders die de cadeautjes bij de voordeur van haar nieuwe huis afleveren; zie ook de fotograaf in het vensterglas. Onder meer gereedschap voor de geplande tuin die nog even moet wachten. De gevoelstemperatuur was heerlijk of toch niet. Fijn dat je dingen van allerlei kanten kunt bekijken. Zo besloot Judith meteen om haar minitaart mee te nemen naar het ziekenhuis. Dan gaat de gevoelstemperatuur bij de collega’s toch weer even omhoog, al hadden we eigenlijk een grotere taart moeten bakken. #Coronadagboek

8 april 2020:

Vandaag weer een foto uit Nieuw-Zeeland. Heel prettig is daar, en bijvoorbeeld ook in Engeland, dat je er overal openbare toiletten hebt, meestal brandschoon, dit in tegenstelling tot Nederland. Overal minstens een openbaar toilet, ook in het kleinste dorp, dat heeft me altijd een goed idee geleken. Je zal maar aan het wandelen zijn en ineens dringend behoefte hebben aan wc-bezoek; het plaatselijke café is dan vaak nog niet open. Mij overkomt dat maar al te vaak. Al helemaal in deze Coronatijden. Plekken waar je naar het toilet kunt, zijn er niet meer. Een plan voor openbare toiletten in de toekomst wordt vast bij voorbaat afgeschoten. Dus moet er een toiletrol mee als ik op stap ga. En laat ik nou nog steeds veel moeite hebben met wildplassen en vooral met wild….

18 april 2020:

Denk de mevrouw met het oranje haar weg en je hebt de nieuwe norm van de anderhalve meter te pakken. En de relaxte ‘persoon’ rechts zorgt toch voor een sociaal element in deze contactarme periode. Je vraagt je we af wat de man en vrouw zitten te peinzen op het Roermondse Munsterplein. Toen deze foto werd geschoten wisten we immers nog niet (of: niet meer) hoe zorgelijk het leven kan zijn.

19 april:

Volgens het liveblog van de Belgische krant De Standaard zijn angst en depressieve stoornissen de laatste tijd sterk toegenomen. De personen die het meest getroffen worden door de gevolgen van de coronacrisis zijn vrouwen, jongeren van 16-24 jaar, maar ook volwassenen tot 50 jaar. Dat blijkt uit een online enquête van het gezondheidsinstituut Sciensano. Vrouwen (24%) hebben meer te kampen met angststoornissen dan mannen (16%).
Dan maar liever een gezond tegengif: klussen in huis, de nieuwe nationale hobby. Zelfs in De Bilt is er vaak file op de weg naar de gemeentewerf. Inmiddels is mijn werkkamer klaar. Nu is het trappenhuis aan de beurt. Echtgenoot L sputtert nog even tegen, maar die weet dan ook niet wat angst of depressie is.

28 april 2020:

Gisteren zijn we onder meer in de Utrechtse wijk Zuilen op zoek gegaan naar het Oranjegevoel op deze vreemde Koningsdag. Wapperende vlaggen waren schaars, er waren maar weinig mensen op straat, maar soms zochten buurtgenoten elkaar toch op. ‘Niet tegen de politie zeggen,’ zeiden samenscholende buren in het voorbijgaan. Een prinsesje in een blauwe jurk showde trots haar fotocamera en nam meteen een foto van de fotograaf. Hier en daar werden wat vriendelijk geprijsde spullen uitgestald. En aan het eind van de wandeling showden William en Luca hun spel Banco Banco waarmee ze een wereldreis hopen te bekostigen. Bij hen mocht ik naar het toilet. Een hoogtepunt van de ochtend.

30 april 2020:

Anderhalve dag geleden kreeg ik ineens koorts, daar schrik je toch wel van in deze coronatijden. Verder tot nog toe gelukkig geen andere klachten. Ik reageer goed op paracetamol en hoop dat het meevalt.
Ik ga nu uiteraard niet naar buiten. Deze foto nam ik eerder in Rotterdam. Een mooi voorbeeld van de anderhalvemeterregel.
8 mei 2020:
Ik hoest nog, dus moet ik nog thuisblijven. Ook het wandelen moet helaas nog even wachten, leek wel zo heerlijk nu het zonnetje zo lekker schijnt. Maar ik ben natuurlijk blij dat het inmiddels veel beter met me gaat. De koorts is sinds enkele dagen weg en daar ben ik heel blij mee.
Onlangs heb ik wel gewandeld, in Utrecht. Deze tfoto stonden nog ‘in de wacht’ voor dit dagboek en dat is nu wel zo prettig. Een mooi voorbeeld hoe je elkaar veilig kunt ontmoeten in de openbare ruimte al lijken de mannen op de  foto langs elkaar heen te kijken. Zal het corona-verveling zijn?

9 mei 2020:

Wat doe je in coronatijden? Thuis aan een nieuwe hobby beginnen of samen de hort op? Er wordt druk geklust en getuinierd, maar dat legde ik niet vast tijdens een recente wandeling door Utrecht.

12 mei 2020:

#coronadagboek Toen corona begon, ontvluchtten onze vrienden Vincent, Monelle en hun dochter Manon, zoals zoveel Parijzenaars, de Franse hoofdstad. Wat waren ze blij met hun tweede huis in Normandië. Daar hebben ze twee maanden in quarantaine gezeten. Ze mochten alleen naar de apotheek, de supermarkt of één keer per dag een ommetje maken binnen een cirkel van één kilometer van hun huis, altijd met een schriftelijke verklaring op zak wat ze gingen doen. Als ze een praatje wilden maken met hun bejaarde buurman Jean klommen ze stiekem over de muur tussen de percelen. Op straat kon je immers aangehouden worden.
Hoe anders is het dan hier in Nederland, een heel ander land dan Frankrijk, zo blijkt maar weer. Afgelopen oktober waren de Parijzenaars bij ons op bezoek in Utrecht. Ze logeerden in Grand Hotel Karel V en waren zeer gecharmeerd van Utrecht. Uiteraard gaan wij een keer op bezoek in Parijs. Ik heb alleen geen idee wanneer.

16 mei 2020:

Hoe overleef je in de horeca in deze coronatijden. Op de Uithof wachten de ondernemers dagelijks op potentiële klanten, er zijn alleen (vrijwel?) geen studenten. De eigenaar van een broodjeszaak besloot daarom foto’s van zijn broodjes te maken en ze online te zetten. En de freelance fotograaf gaf gratis advies: ‘Wacht even tot de zon achter die grote wolk verdwijnt, dan wordt het een mooiere foto. Ja, NU, afdrukken maar! En mag ik dan nu misschien een kopje koffie? Niet gratis hoor.’

19 mei 2020:

Fotografie betekent ook goed timen. Soms moet je een tijd op dezelfde plek blijven staan voor een geslaagd beeld. Zo ook bij deze foto die ik heb genomen op het buitenterrein van het ‘Jüdisches Museum’ in Berlijn. Je hoort of ziet natuurlijk niet wanneer een persoon precies tussen de pilaren te voorschijn komt, dus moet je op het goede moment afdrukken. En het gaat herhaaldelijk mis voordat je een foto hebt die je bevalt. Voor mij is het een dierbare foto die goed past in deze tijd van beperkingen. Ik ben heel erg benieuwd wat premier Rutte vanavond gaat vertellen tijdens de persconferentie. Hopelijk gaan we niet te snel met meer vrijheden, zodat we het virus onder de duim kunnen houden. Terug naar overvolle IC’s en bijkomend leed is een afschrikwekkend scenario.
21 mei 2020:
Vandaag is het Hemelvaartsdag, niet alleen een vrije dag maar in de eerste plaats een kerkelijke feestdag. Mensen kunnen steun krijgen van boven of er zelfs om vragen. De tekst ‘Bel voor een wonder’, waar ik op stuitte tijdens een wandeling door de Utrechtse wijk Voordorp, is een moderne variant. Een wonder in de zin van een vaccin tegen corona, daar zouden veel mensen momenteel graag om vragen, om smeken zelfs. Maar er zijn vast ook andere communicatiemiddelen met ‘daarboven’, bidden bijvoorbeeld. Of briefjes sturen. De goedlachse jonge priester in Rome heeft er in ieder geval alle vertrouwen in.

25 mei 2020:

#coronadagboek Voor het eerst zijn we een paar dagen op stap geweest. Dankzij de camper die we na de vorige zomer hebben gekocht zijn we zelfvoorzienend, we hebben een eigen toilet aan boord. Het idee was om allerlei gebieden in Europa te bezoeken waar we nog nooit waren geweest. Verre vliegreizen waren dan niet nodig. Een vooruitziende blik misschien. Na allerlei activiteiten die vanwege corona niet doorgingen, konden we naar Twente waar ruimte is, natuur, gelegenheid om te wandelen, fietsen en vooral om te fotograferen. We hebben zelfs op een terrasje gezeten, in Haarmühle. Daar werd je geregistreerd als bezoeker, de obers droegen een mondkapje en de tafels werden heel vaak schoongemaakt. Gaat het straks ook zo in Nederland?

27 mei 2020:

Corona zette Nederland aan het klussen. Files bij iedere bouwmarkt, eindeloos veel ritjes naar de gemeentewerf. Meteen maar het hele huis verbouwen? En er zijn vast mensen die besloten het meteen maar rigoureus aan te pakken. Vlakbij de camping in Buurse stuitten wij op een bijzonder renovatieproject. Help, dit gaat dagen, weken, maanden, misschien wel jaren duren, dachten de niet-klussers, want als je dit ‘huis’ opnieuw wilt opbouwen – alleen drie van de vier buitenmuren bleven staan, gestut en al – dan heb je veel tijd nodig. Je zult het maar naast je werk moeten doen. uurtjes bij elkaar sprokkelen. Gelukkig is er weinig afstand naar de bouwplaats. Voorlopig verblijft de familie in een container er pal naast.

31 mei 2020:

#coronadagboek Voor het eerst bezochten we de hanzestad Zutphen. Wat is Nederland toch mooi, niet overal natuurlijk, maar heel vaak wel. En als het dan prachtig weer wordt, levert dat foto’s op die niet aan een crisis doen denken. Toch is het overduidelijk dat de ondernemers op deze foto’s niet kunnen wachten voordat hun terras weer open kan. Soms is het terras heel groot. De tafels op de foto, in hartje Zutphen, krijgen straks de ruimte. Opmerkelijk detail is dat deze horecagelegenheid gebouwd is rond een oude SRV-wagen. Natuurlijk wordt er flink gepoetst, en moet er ook gemeten worden. Morgen om 12 uur is het zover. Hopelijk merkt het virus er niks van…

2 juni 2020:
De Dam was gisteren te vol, aldus minister Grapperhaus. Ook waren er te veel mensen op andere populaire locaties als het Scheveningse strand. Alsof er geen andere plekken zijn waar het prettig toeven is en je nog veilig bent ook. Want wie zit er nou op een tweede golf van het coronavirus te wachten. Het programma #Frontberichten op de NPO is net afgelopen: de videoberichten over de crisis die mensen uit de zorg zelf maakten. Zo indringend, zo confronterend. Maar liever blijft het bij een eenmalige serie die alle prijzen van de wereld mag winnen. Nee dan het strand bij het Bussloër meer afgelopen week (al zal het daar de afgelopen dagen ook wel (wat?) drukker zijn geweest.)

10 juni 2020:

Zomaar een foto uit mijn archief waar ik blij van wordt. Een straatbeeld dat me trof vanwege het ritme de borden de strepen en natuurlijk ook de mooie, warme kleuren. Voordat ik een foto neem, wacht ik dan vaak op een voorbijganger, in dit geval een meisje met telefoon. Is ze op weg naar school? De mevrouw wat verder weg heeft boodschappen gedaan, zo te zien. En waar is de foto genomen? De teksten op de muur verraden het al: Italië. In dit geval was het op Sardinië.

14 juni 2020:

Als tegenhanger van eerdere zuidelijke platen een typisch Nederlands beeld. Als fotograaf ben ik daar een tijdje naar op zoek geweest. Dit is de categorie saai, al hebben de bewoners van het linker huis wel een beetje hun best gedaan: potten met planten, het tafeltje met de stoelen en een zelfgekozen brievenbus. Maar vrolijk wordt het niet echt. Misschien ziet het huizenblok er inmiddels anders uit en zijn de bewoners tijdens de Corona-lockdown aan het opknappen geslagen. Om daar achter te komen zou ik eens moeten gaan kijken.

15 juni 2020:

Als corona me een ding heeft geleerd is hoe fijn juist de kleine dingen zijn. Een kopje coffee-to-go ergens op een pleintje in Nederland. Wie had een jaar geleden kunnen bevroeden hoe bijzonder dit zou zijn.